1975 Mini 850

Beschrijving

In 2020 tot op het metaal gestript en zorgvuldig gerestaureerd

Kant-en-klaar in het authentieke Flame Red

De Mini, een kleine wagen met een groot verhaal. In 1959 wordt de Mini als ‘Austin Mini’ door autobouwer British Motor Corporation (Brits staatbedrijf en afgekort BMC) voorgesteld aan het brede publiek en het doel was duidelijk: een compact stadswagentje op de markt brengen dat charme uitstraalt. Dankzij The Beatles en het vervullen van hoofdrollen in talloze bekende films verwerft de wagen door de decennia heen een ware icoonstatus.

Alec Issigonis, Brits-Grieks auto-ontwerper bij BMC, is de geestelijke vader van de Mini. Hij was een man met een duidelijk doel voor ogen: een betaalbare, zuinige wagen op de markt brengen die efficiënt en vinnig is in de almaar groeiende steden. Die benadering, samen met het frivole design, zorgt voor een ware hype bij jongeren. Ook bij modebewust volk valt de Mini erg in de smaak, het komt zelfs zo ver dat John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr – álle bandleden van The Beatles – echt pronken met hun eigen Mini’s. In 1969 bekleedt dit autootje dan weer de boegbeeldrol in de film The Italian Job, een film waarin bankovervallers de arm der wet van zich afschudden in een Mini als vluchtauto. In alle Mr. Beanfilms wordt een groengele Mini uit 1977 gebruikt om Mr. Beans onhandige en stuntelige karakter te beklemtonen. 

Van de Mini werden oorspronkelijk meerdere carrosserievarianten geproduceerd. Zo was er een sedan, een stationwagen, een bestelwagen en zelfs een pick-up. Het succes van deze, in deze context, atypische varianten is van korte duur. Ook het succes van merknaam Mini tout court slinkt in de jaren ’80 en de verkoopcijfers dalen zienderogen door snijdende concurrentie van andere automerken. British Leyland, het vroegere BMC dat onder andere ook Jaguar, Rover, Triumph en MG bezit, kampte derhalve met ernstige financiële problemen en besluit zich in 1986 te herstructureren en te privatiseren onder de naam Rover Group. In 1994 verkoopt Rover Group de merknaam aan BMW die zeven jaar later, in 2001, een herdachte versie van de Mini op de markt bracht. Dat doet BMW vandaag nog steeds, met respect voor Mini’s bakermat, in de vorm van een aantal verschillende uitvoeringen: een cabrio, een volledig elektrische uitvoering, een hybrideversie, een sportversie en zelfs een stationwagen.

Zoals vermeld was het de bedoeling om een stadsautootje te bouwen dat compatibel was aan het verkeer in steden, de ruimte die men had moest zo optimaal mogelijk benut worden. Dat was een uitdaging in het midden van de 20e eeuw. De jaren ’50 worden vaak beschouwd als zijnde een kantelpunt in de autotechnologie, en daar heeft de Mini ook aan bijgedragen: voorwielaandrijving in combinatie met een dwarsgeplaatste, en dus plaatsbesparende, motor en een hoge wendbaarheid die niet mocht inboeten aan comfort en baanligging waren vooruitstrevende streefdoelen.

Vandaag is de pre-BMW Mini een gegeerde oldtimer, niet alleen bij oldtimerliefhebbers. Het schattige en kwetsbare ontwerp verovert iedereens hart.

Technische gegevens:

Carrosserie

Lengte (cm): 305

Breedte (cm): 141

Hoogte (cm): 135

Wielbasis (cm): 204

Gewicht (kg): 640

Mechaniek

Motor: Dwarsgeplaatste 848 cc vier-in-lijnmotor

Kleppen: 8

Benzine systeem: 1 SU carburator

Versnellingsbak: 4-traps manueel

Overbrenging: FWD

Links gestuurd

Maximum vermogen: 34 pk (25 kW) bij 5500 t/m

Maximum koppel: 60 Nm bij 5500 t/m

Topsnelheid: 116 km/u

bezoek website