1955 AC Aceca

Beschrijving

De Aceca was gebaseerd op de AC Ace tweezitscabriolet en was een volledig met de hand gebouwde GT-auto, in Britse traditie, van stalen buizen en beukenhout. Een opvallend kenmerk van de auto is de aanwezigheid van een achterklep aan de achterzijde. Het is daarmee de tweede auto die hiermee is uitgerust, na de Aston Martin DB2/4 uit 1953.
 In totaal werden er tot 1963 151 Aceca's, 169 Aceca-Bristols en 8 modellen met een Ford-blok geproduceerd.
 Het grootste verschil tussen de Aceca en de Aceca-Bristol zit in de motorconstructie: in beide gevallen betreft het een 6-cilinder-in-lijn motor. De Aceca was gebaseerd op de AC Ace, een 1.991 cm3 zelfgebouwd blok met bovenliggende nokkenas dat 90 pk leverde, terwijl de Aceca-Bristol was uitgerust met Bristol Cars-blokken, de 2.0L "D-Type" (1.971 cm3 en 125 pk) of de "B-Type" (105 pk). Vergeleken met de basisuitvoering (verkocht voor £1.722 in Groot-Brittannië en $5.400 in de Verenigde Staten) was de Bristol-uitvoering $1.000 duurder.
 De voorste styling van de Ace en Aceca zou teruggaan op een ontwerp van Pinin Farina voor AC in de late jaren 40. De auto is relatief licht dankzij een buizenchassis, een aluminium motorblok en aluminium carrosseriepanelen. Grote 16 inch spaakwielen en een gewichtsverdeling van bijna 50/50 zorgen voor een uitzonderlijke wegligging op slechte oppervlakken. Latere Aceca's kregen schijfremmen aan de voorzijde (toegevoegd in 1957), terwijl alle modellen beschikten over dwarsgeplaatste IRS-systemen met bladvering, gelede achterassen, wormwielbesturing, optionele overdrive op de 2e, 3e en 4e versnelling, een gebogen voorruit en met leer beklede kuipstoelen. De ophanging is voor en achter onafhankelijk dankzij dwarsgeplaatste bladveren.
 Deze AC Aceca uit 1955 is een van de 328 exemplaren die tussen 1954 en 1963 zijn gebouwd. Waarschijnlijk is de auto in het Verenigd Koninkrijk geregistreerd, maar bracht hij een groot deel van zijn leven door in Australië. Chassis AE547 was oorspronkelijk uitgerust met een AC-motor, die in de jaren 80 onder leiding van Bristol-specialist Geoff Dowdle werd vervangen door een 2,0-liter Bristol 100B2 zes-in-lijn, die werd omgebouwd naar D2-specificaties. De auto is vervolgens 26 jaar lang in de zorg van een eigenaar uit New South Wales gebleven, van wie de verkoper hem in 2011 gedeeltelijk opgeknapt heeft gekocht. Het project werd afgerond met een rode laklaag en een opknapbeurt van het grijze leren interieur. Tot de extra uitrusting behoren drie Solex-carburateurs, een handgeschakelde vierversnellingsbak van Bristol met ongesynchroniseerde eerste versnelling en overdrive, schijfremmen vóór, onafhankelijke ophanging met dwarsgeplaatste bladveren en 16 inch gelakte spaakwielen. Deze Aceca wordt nu aangeboden met diverse documenten en aantekeningen van de vorige eigenaar, handleidingen en een gereedschapsset.
 De carrosserie van dit exemplaar was bij aankoop door de verkoper nog niet geverfd en is later in het rood afgewerkt. Tot de kenmerken behoren buisvormige voor- en achterbumpers met bumperbeschermers, een aan de voorzijde scharnierende motorkap met lamellen aan de achterkant, achterspoilers, een externe brandstofvuldop, een hoog gemonteerde bestuurderszijdespiegel en een op het dak gemonteerde antenne.
 De wielen zijn voorzien van Michelin X 5.50R16-banden en er is een bijpassend reservewiel in het achtercompartiment. Aan de voorzijde werden schijfremmen gemonteerd in plaats van de oorspronkelijke trommelremmen. Aan de achterzijde werden de trommelremmen behouden.
 De cabine met het stuur aan de rechterkant is tijdens de renovatie door de huidige eigenaar opnieuw ingericht en is voorzien van vaste kuipstoelen met grijze leren bekleding en zwarte biezen. Op de bies aan de buitenrand van de bestuurdersstoel is een slijtageplek zichtbaar. Andere kenmerken zijn onder meer deurpanelen in dezelfde kleur, zwart tapijt, houten deurbekleding, voor- en achterruiten, een afsluitbaar dashboardkastje met een houten deur, zwarte schoudergordels met oprolautomaat en pedalen met het merk AC.
 Het stuurwiel met banjospaken bevindt zich voor een houten paneel waarin zich de Smiths-instrumenten bevinden, waaronder een snelheidsmeter van 220 km/u, een toerenteller van 6.000 tpm en een koelvloeistoftemperatuurmeter. De vijfcijferige kilometerteller geeft 8.000 kilometer (~5.000 mijl) aan, waarvan er ongeveer 3.000 door de huidige eigenaar zijn bijgeschreven. De werkelijke kilometerstand is onbekend. Meters links van de bestuurder houden het brandstofniveau, de stroomsterkte en de oliedruk bij.
 Een evolutie van de Bristol-versie van de vooroorlogse BMW M328-motor, de 1.971 cc 100B2 zes-in-lijn werd in de jaren 80 gemonteerd in plaats van de originele AC-motor en omgebouwd naar 100D2-specificaties. De cilinderkop van aluminium is voorzien van halfronde verbrandingskamers en twee rijen schuine kleppen die worden aangestuurd door stoters die worden aangestuurd door een enkele nokkenas in het blok, terwijl de inlaat via drie Solex-carburateurs verloopt.
 De handgeschakelde vierversnellingsbak van Bristol werd naar verluidt tegelijk met de motor gemonteerd en beschikt over een niet-gesynchroniseerde eerste versnelling en overdrive. De onafhankelijke ophanging bestaat uit dwarsgeplaatste bladveren en buisvormige schokdempers aan de voor- en achterzijde.
 Bij de verkoop zijn een volledig dossier en aantekeningen van de vorige eigenaar inbegrepen, inclusief een lijst van werkzaamheden die de eigenaar tussen 1985 en 2011 aan de auto heeft uitgevoerd.

 Meer info: https://www.route59.be/all/ac-aceca-bristol/